Κώστας Κοντόπουλος: Η επιτυχία του Carpo, από τον Ασπρόπυργο στο Λονδίνο

Ο ιδιοκτήτης του λονδρέζικου Carpo και πρόεδρος της Carpo Hellas μας ξεναγεί στο νέο κατάστημα της Piccadilly street, μιλάει για την 23χρονη πορεία του στις επιχειρήσεις και δηλώνει: «Από το Φεβρουάριο, που ανοίξαμε, η επιτυχία ξεπερνά κάθε προσδοκία».

Στο Λονδίνο ήρθα για πρώτη φορά, όταν αποφάσισα να ανοίξω το Carpo –δεν ταξιδεύω πολύ. Η ιδέα ήταν δική μου. Δεν με συμβούλεψε κανείς ούτε βρήκα έτοιμο business plan. Έπρεπε να ανταγωνιστώ βαριά ονόματα στη σοκολάτα και μεγάλες αλυσίδες καταστημάτων με καφέδες, όπως αυτό που βλέπεις απέναντι. Μου αρέσει που το μαγαζί έχει πολυεθνικό χαρακτήρα. Εκτός από Έλληνες, απασχολώ έναν Ιταλό, έναν Πορτογάλο, έναν Άγγλο, μια κοπέλα από την Γκάνα… Οι ξηροί καρποί και τα φρούτα προέρχονται από όλα τα μέρη της γης –το γράφουν τα ταμπελάκια πάνω σε κάθε τσουβάλι. Τα ελληνικά προϊόντα προβάλλονται με τρόπο. Ξεχωρίζουν γιατί είναι πιο γευστικά, γιατί είναι τα καλύτερα. Το μέλι από την Κάλυμνο, για παράδειγμα, το δίνω και στην κόρη μου. Λέμε στους Άγγλους πώς να καθαρίζουν το αράπικο φιστίκι –δεν το ξέρουν και το τρώνε με τη φλούδα. Τρελαίνονται για τα αποξηραμένα μανταρίνια, δοκιμάζουν σοκολάτες, διαλέγουν καρύδια κατευθείαν μέσα απ’ το τσουβάλι, κοιτάζουν τον ελληνικό καφέ στο μπρίκι και παραγγέλνουν ακούγοντας Frank Sinatra και Edith Piaf. Πού αλλού αγοράζεις ξηρούς καρπούς, πίνοντας καφέ και ακούγοντας τέτοια μουσική; «Δεν υπάρχει τύχη στην επιχειρηματικότητα, εμείς την καθορίζουμε. Αν ξέρεις να κάνεις κάτι καλά, απλώς κάν’ το. Και στην πορεία εξέλιξέ το». Από το Φεβρουάριο, που ανοίξαμε, μέχρι σήμερα η επιτυχία ξεπερνά κάθε προσδοκία. Από τότε μένω σχεδόν μόνιμα στο Λονδίνο. Τρελαίνομαι, ειδικά όταν οι τουρίστες στέλνουν άλλους τουρίστες: έρχονται από την άλλη άκρη του κόσμου και ψωνίζουν επειδή τους το πρότεινε ένας φίλος. Δεν το περίμενα αυτό για τον ξηρό καρπό. Με τα αδέλφια μου, τον Βασίλη και τον Αλέξη, είμαστε ενωμένοι σαν μία γροθιά. Όταν χάσαμε τον πατέρα μας, εγώ ήμουν 12 χρονών και, ως μεγαλύτερος, είχα απέναντί τους προστατευτικό ρόλο. Η επιτυχία της Carpo Hellas οφείλεται και στους τρεις μας. Είμαστε ομάδα. Το 1990 ήμουν στο δεύτερο έτος Νομικής –έφθασα οριακά στο πτυχίο, αλλά, τελικά δεν το πήρα. Το μυαλό μου ήταν στραμμένο στο πώς θα επιβιώναμε ως οικογένεια. Είχαμε κληρονομήσει μια αποθήκη στην οδό Κρίσης, στην Κυψέλη. Δίπλα υπήρχε μόνο ένα γραφείο τελετών –για να καταλάβεις, ούτε νεκρός δεν πατούσε το πόδι του. Σκέφτηκα «γιατί δεν βάζουμε μέσα ξηρούς καρπούς μήπως και φανεί κανένας άνθρωπος»; Οι ξηροί καρποί και τα φρούτα προέρχονται από όλα τα μέρη της γης. Όταν είσαι 19 χρονών δεν σκέφτεσαι αν το εμπόριο είναι δύσκολο, αν κρύβει παγίδες, αν θα αποτύχεις.Δεν φοβάσαι τίποτα. Ξεκινήσαμε να πουλάμε φιστίκια στα ζεμπίλια και να διανέμουμε στα γύρω μαγαζιά. Αφού μάθαμε την πρώτη ύλη, περάσαμε στην επεξεργασία, στο καβούρδισμα και στη συσκευασία. Αρχικά συστήσαμε μια μικρή οικοτεχνία, μετά βιοτεχνία και το 2002 ανοίξαμε τη σύγχρονη μονάδα παραγωγής στον Ασπρόπυργο. Ο Ασπρόπυργος είναι ο κόμβος. Από εκεί διανέμουμε καθημερινά σε όλη την Ελλάδα και παράλληλα έχουμε την αποκλειστική αντιπροσωπεία της Jacobs στην εστίαση για όλη την Αττική. Το πιο βασικό, όμως, είναι ότι ελέγχω την πρώτη ύλη μου χωρίς να εξαρτώμαι από άλλους. Οι καρποί είναι ζωντανοί οργανισμοί. Αφού σχηματίσουν έναν κύκλο ζωής, πεθαίνουν. Γι’ αυτό και στη χονδρική δεν πουλάω ποτέ μεγάλες ποσότητες –δεν θέλω να έχω επιστροφές. Η λιανική είναι πιο δύσκολη: δεν αρκεί μόνο η ποιότητα, χρειάζεται επικοινωνία με τον πελάτη. Να χαμογελάς, να καλοδέχεσαι, να ευχαριστείς. Αν δεν έχεις επικοινωνία, δεν έχεις και πελάτες. Οπότε, τι να την κάνεις την ποιότητα; Όταν ανοίξαμε στο Κολωνάκι, τον Νοέμβριο του 2011, καθόμουν εκεί με τις ώρες –τόσο πολύ μου άρεσε. Πάντοτε φανταζόμουν ένα μαγαζί που να βγαίνει από μέσα μου, να είναι ζεστό, φιλικό, να σε ταξιδεύει. Παρότι δεν μου ταιριάζει μια Ελλάδα σε κρίση, παραδέχομαι ότι έχει ευκαιρίες. Παλιότερα δεν τόλμησα να νοικιάσω την ίδια γωνία στο Κολωνάκι. Αν το είχα κάνει, ίσως τώρα να είχα καταστραφεί. «Το Carpo έχει πολυεθνικό χαρακτήρα. Εκτός από Έλληνες, απασχολώ έναν Ιταλό, έναν Πορτογάλο, έναν Άγγλο, μια κοπέλα από την Γκάνα…» Δεν υπάρχει τύχη στην επιχειρηματικότητα, εμείς την καθορίζουμε. Αν ξέρεις να κάνεις κάτι καλά, απλώς κάν’ το και στην πορεία εξέλιξέ το. Μην αποπειραθείς κάτι άλλο. Μια φορά το έκανα και έχασα. Ένας επιχειρηματίας, εκεί που κερδίζει ένα 50%, την ίδια στιγμή χάνει ένα άλλο 50% κάπου αλλού. Ο καλός επιχειρηματίας είναι αυτός που μειώνει τη ζημιά. Που ξέρει πότε να σταματάει. Ήδη πληρώνω το τίμημα της επιτυχίας. Με την κόρη μου μιλάω μέσω Skype. Μετράει τις μέρες που έχει να με δει και μου λέει διαρκώς πόσο της λείπω. Όταν είσαι σε μία ξένη χώρα, μακριά από την οικογένειά σου, ό, τι κι αν έχεις πετύχει, δεν έχεις τίποτα. //Carpo, 16 Piccadilly str, London Το Carpo δεν αδειάζει σχεδόν ποτέ από κόσμο.

Στο Λονδίνο ήρθα για πρώτη φορά, όταν αποφάσισα να ανοίξω το Carpo –δεν ταξιδεύω πολύ. Η ιδέα ήταν δική μου. Δεν με συμβούλεψε κανείς ούτε βρήκα έτοιμο business plan. Έπρεπε να ανταγωνιστώ βαριά ονόματα στη σοκολάτα και μεγάλες αλυσίδες καταστημάτων με καφέδες, όπως αυτό που βλέπεις απέναντι. Μου αρέσει που το μαγαζί έχει πολυεθνικό χαρακτήρα. Εκτός από Έλληνες, απασχολώ έναν Ιταλό, έναν Πορτογάλο, έναν Άγγλο, μια κοπέλα από την Γκάνα… Οι ξηροί καρποί και τα φρούτα προέρχονται από όλα τα μέρη της γης –το γράφουν τα ταμπελάκια πάνω σε κάθε τσουβάλι. Τα ελληνικά προϊόντα προβάλλονται με τρόπο. Ξεχωρίζουν γιατί είναι πιο γευστικά, γιατί είναι τα καλύτερα. Το μέλι από την Κάλυμνο, για παράδειγμα, το δίνω και στην κόρη μου. Λέμε στους Άγγλους πώς να καθαρίζουν το αράπικο φιστίκι –δεν το ξέρουν και το τρώνε με τη φλούδα. Τρελαίνονται για τα αποξηραμένα μανταρίνια, δοκιμάζουν σοκολάτες, διαλέγουν καρύδια κατευθείαν μέσα απ’ το τσουβάλι, κοιτάζουν τον ελληνικό καφέ στο μπρίκι και παραγγέλνουν ακούγοντας Frank Sinatra και Edith Piaf. Πού αλλού αγοράζεις ξηρούς καρπούς, πίνοντας καφέ και ακούγοντας τέτοια μουσική; «Δεν υπάρχει τύχη στην επιχειρηματικότητα, εμείς την καθορίζουμε. Αν ξέρεις να κάνεις κάτι καλά, απλώς κάν’ το. Και στην πορεία εξέλιξέ το». Από το Φεβρουάριο, που ανοίξαμε, μέχρι σήμερα η επιτυχία ξεπερνά κάθε προσδοκία. Από τότε μένω σχεδόν μόνιμα στο Λονδίνο. Τρελαίνομαι, ειδικά όταν οι τουρίστες στέλνουν άλλους τουρίστες: έρχονται από την άλλη άκρη του κόσμου και ψωνίζουν επειδή τους το πρότεινε ένας φίλος. Δεν το περίμενα αυτό για τον ξηρό καρπό. Με τα αδέλφια μου, τον Βασίλη και τον Αλέξη, είμαστε ενωμένοι σαν μία γροθιά. Όταν χάσαμε τον πατέρα μας, εγώ ήμουν 12 χρονών και, ως μεγαλύτερος, είχα απέναντί τους προστατευτικό ρόλο. Η επιτυχία της Carpo Hellas οφείλεται και στους τρεις μας. Είμαστε ομάδα. Το 1990 ήμουν στο δεύτερο έτος Νομικής –έφθασα οριακά στο πτυχίο, αλλά, τελικά δεν το πήρα. Το μυαλό μου ήταν στραμμένο στο πώς θα επιβιώναμε ως οικογένεια. Είχαμε κληρονομήσει μια αποθήκη στην οδό Κρίσης, στην Κυψέλη. Δίπλα υπήρχε μόνο ένα γραφείο τελετών –για να καταλάβεις, ούτε νεκρός δεν πατούσε το πόδι του. Σκέφτηκα «γιατί δεν βάζουμε μέσα ξηρούς καρπούς μήπως και φανεί κανένας άνθρωπος»; Οι ξηροί καρποί και τα φρούτα προέρχονται από όλα τα μέρη της γης. Όταν είσαι 19 χρονών δεν σκέφτεσαι αν το εμπόριο είναι δύσκολο, αν κρύβει παγίδες, αν θα αποτύχεις.Δεν φοβάσαι τίποτα. Ξεκινήσαμε να πουλάμε φιστίκια στα ζεμπίλια και να διανέμουμε στα γύρω μαγαζιά. Αφού μάθαμε την πρώτη ύλη, περάσαμε στην επεξεργασία, στο καβούρδισμα και στη συσκευασία. Αρχικά συστήσαμε μια μικρή οικοτεχνία, μετά βιοτεχνία και το 2002 ανοίξαμε τη σύγχρονη μονάδα παραγωγής στον Ασπρόπυργο. Ο Ασπρόπυργος είναι ο κόμβος. Από εκεί διανέμουμε καθημερινά σε όλη την Ελλάδα και παράλληλα έχουμε την αποκλειστική αντιπροσωπεία της Jacobs στην εστίαση για όλη την Αττική. Το πιο βασικό, όμως, είναι ότι ελέγχω την πρώτη ύλη μου χωρίς να εξαρτώμαι από άλλους. Οι καρποί είναι ζωντανοί οργανισμοί. Αφού σχηματίσουν έναν κύκλο ζωής, πεθαίνουν. Γι’ αυτό και στη χονδρική δεν πουλάω ποτέ μεγάλες ποσότητες –δεν θέλω να έχω επιστροφές. Η λιανική είναι πιο δύσκολη: δεν αρκεί μόνο η ποιότητα, χρειάζεται επικοινωνία με τον πελάτη. Να χαμογελάς, να καλοδέχεσαι, να ευχαριστείς. Αν δεν έχεις επικοινωνία, δεν έχεις και πελάτες. Οπότε, τι να την κάνεις την ποιότητα; Όταν ανοίξαμε στο Κολωνάκι, τον Νοέμβριο του 2011, καθόμουν εκεί με τις ώρες –τόσο πολύ μου άρεσε. Πάντοτε φανταζόμουν ένα μαγαζί που να βγαίνει από μέσα μου, να είναι ζεστό, φιλικό, να σε ταξιδεύει. Παρότι δεν μου ταιριάζει μια Ελλάδα σε κρίση, παραδέχομαι ότι έχει ευκαιρίες. Παλιότερα δεν τόλμησα να νοικιάσω την ίδια γωνία στο Κολωνάκι. Αν το είχα κάνει, ίσως τώρα να είχα καταστραφεί. foto 3 «Το Carpo έχει πολυεθνικό χαρακτήρα. Εκτός από Έλληνες, απασχολώ έναν Ιταλό, έναν Πορτογάλο, έναν Άγγλο, μια κοπέλα από την Γκάνα…» Δεν υπάρχει τύχη στην επιχειρηματικότητα, εμείς την καθορίζουμε. Αν ξέρεις να κάνεις κάτι καλά, απλώς κάν’ το και στην πορεία εξέλιξέ το. Μην αποπειραθείς κάτι άλλο. Μια φορά το έκανα και έχασα. Ένας επιχειρηματίας, εκεί που κερδίζει ένα 50%, την ίδια στιγμή χάνει ένα άλλο 50% κάπου αλλού. Ο καλός επιχειρηματίας είναι αυτός που μειώνει τη ζημιά. Που ξέρει πότε να σταματάει. Ήδη πληρώνω το τίμημα της επιτυχίας. Με την κόρη μου μιλάω μέσω Skype. Μετράει τις μέρες που έχει να με δει και μου λέει διαρκώς πόσο της λείπω. Όταν είσαι σε μία ξένη χώρα, μακριά από την οικογένειά σου, ό, τι κι αν έχεις πετύχει, δεν έχεις τίποτα. //Carpo, 16 Piccadilly str, London Το Carpo δεν αδειάζει σχεδόν ποτέ από κόσμο. 02 Ένας ελληνικός πόλος έλξης στο νούμερο 16 της Piccadilly str.

Πηγή : Andro.gr [ http://www.andro.gr/business/kostas-kontopoulos/ ]